Łódzki Budżet Obywatelski 2024/2025

Pani Jola od 44 lat nie przespała nocy. Jest samotną mamą. Całą dobę opiekuje się swoim synem z niepełnosprawnością. Rafał cierpi na porażenie mózgowe, epilepsję, nie widzi, nie mówi. I choć jest już dorosłym mężczyzną, wymaga opieki jak niemowlę. Pani Jola czasami opada już z sił. Mam takich jak Pani Jola są w Łodzi tysiące. Pracują 7 dni w tygodniu, na trzy zmiany, bez weekendów i urlopów, często od wielu lat. Pomóżmy im "zejść z dyżuru" i złapać oddech dzięki usłudze bezpłatnej opieki wytchnieniowej. OPIEKA WYTCHNIENIOWA polega na wizycie opiekuna wytchnieniowego, który na kilka godzin przejmuje opiekę nad osobą, która wymaga wsparcia. W tym czasie jej rodzic lub stały opiekun ma szansę na chwilę ciszy, zjedzenie w spokoju posiłku, nieprzerwany sen czy samotne wyjście z domu. Dla wielu z nich zaspokojenie tak podstawowych potrzeb wciąż leży w sferze marzeń. W wielu krajach zachodnich opieka wytchnieniowa funkcjonuje z powodzeniem od lat i jest standardowym elementem wsparcia oferowanego rodzinom. W Polsce jest to rozwiązanie stosunkowo nowe. O opiekunach osób z niepełnosprawnością wciąż mówi się i słyszy niewiele. Dostęp do stałej bezpłatnej opieki wytchnieniowej jest bardzo ograniczony a systemowe wsparcie opiekunów to wciąż kropla w morzu potrzeb. WSPARCIE PSYCHOLOGICZNE Drugim filarem opieki wychnieniowej jest pomoc psychologiczna. Wypalenie, stany lękowe, depresja - to częste przypadłości rodziców i opiekunów osób z niepełnosprawnością. Cena, jaką płacą za lata zagryzania zębów, bycia dzielnymi i nie do zdarcia. Psycholog w tej sytuacji pomaga zażegnać kryzys, wykorzystać go twórczo, by móc lepiej realizować własne potrzeby - dbając nie tylko o podopiecznego, ale również o sobie. ILU OSÓB DOTYCZY PROBLEM? W Łodzi mieszka ponad 25 tysięcy opiekunów osób, które nie są w stanie żyć samodzielnie. Wspólnie możemy dać im wytchnienie w ich ciężkiej pracy. Bo praca w domu to więcej niż etat. Wszyscy potrzebujemy odpoczynku. Bo niezależnie od okoliczności dbałość o czas dla siebie i własną równowagę psychiczną to nie luksus, to konieczność. Dawanie siebie innym wymaga wpierw zadbania o własne potrzeby. Bo ratownik, który opadnie z sił, nie uratuje już nikogo.